باز باران با ترانه
باز باران با ترانه می خورد بر بام خانه
یادم اید روز باران روز سرشار از گناهان
می دویدم زیر باران تا بشوید این غباران
باز دلم را مه گرفته قلب من را وهم گرفته
می روم تا من بشویم این غبار غم گرفته
اما کو باران؟کو ترانه؟ کی خورد بر بام خانه؟
یاد ان روزی که رفتم زیر سقف با او نشستم
یاد ان دم که کرد مستم بر لبش نقشی زبوسه بستم
کاش بارانی بیاید درد و غم یا غباری زداید
چهره ام را غم گرفته باز قلبم را ماتم گرفته
تا به کی کولاک و باد است؟ لیک حالم خراب است؟
باد نسیان در وجودم تیره کرده تارو پودم
کاش جای برف و کولاک تند بارانی بگیرد
از سرم تا تنم را از وجودم تا دلم را
از تمام تیرگی ها از تمام این گناهان سخت شوید تند باران
ابرها را می شمارم اسمان را دوست دارم
کو کجا رفت ابرهایم؟ اسمان گریه هایم؟
کاش چشمانم بایستد زین همه اشک باران
چهره ام پاک است ولیکن اندرونم غرق اه است
باران ای رحمت شب بر درونم چیره شو تو
باد نسیان را هم بیاور شستشو ده هر چه باشد
امشب برفیست اما یاد می کنم باران را
یاد ان چشم پرز باران التماس کودکانه خوابهای عاشقانه
یاد ان راهی که خسته او گذر کرد زیر باران
ای باران ای ترانه بردلم عشقش روانه
کو کجاس جویباران؟ گردش این روزگاران؟
راه قلبم بسته گشته رگ ز خونها خسته گشته
کو کجاس قدرت عشق؟ بگسلد دیوار رگ را
خون جهد بیرون تراود قلب من ارام گیرد
یاد دارم کودکی را نوجوانی را جوانی را
عشق های ماندگار دیروز و عشق های امروز انی را
تلخی دوران گذشته خوب و شیرین بود به کامم
شادی لحظه شیرین امروز زهردار می کند کامم
حسرت دوپای کودکانه یک دل لبریز و ساده
زین جهانم اروز شد رفت ساده رفت ساده
ای باران نمی ایی؟ زنجیر رنج و غم را نمی گشایی؟
ای باران خسته ام من زین جهان بگسسته ام من
زندگی و ارزوهایش عشق و خود بندگیهایش
ای باران نه ترانه نه ریزشت بر بام خانه
من تو را می خواهم امشب
تا بیایی بشویی وجودم جان بخشی بر دل بی تار و پودم
زندگانی در جوانی زیباست توبه کردم ای باران تا بیایی پاک گردم زین گناهان توبه کردم
باز باران بی ترانه بی مهابا می زند بر سقف قلبی
کو کجایم؟من دگر باز؟ کو کجا رفت ان دل ناز؟
امدی باران فدایت؟ سالها بودم چشم به راهت
دیر کردی باز باران خفته ام بر خاک گورم
باز خیالی نیست نازم تر کن از اشکت تنم را
این تن خفته بر خاک می تواند زنده گردد؟!
اینک اما یاد ندارم کودکی را نوجوانی را یاد دارم لحظه غفلت در جوانی را
امدی تا بشویی افسوس زندگانی را؟ اه و افسوسی ندارم زیر گورم
بازباران جاری شو بر سر ان جوانی سیر می کند در غفلت و نادانی
باز باران با ترانه سخت و محکم می خورد بر خاک خانه!
پی نوشت: بعد از دوسال یعنی الان16اسفندماه سال 94شاعر این شعر اومده تو وبلاگم گفت بنویس این شعر مال اونه....بسی خوشحال شدم...این شعر تو وایبر خدابیامرز خیلی زیاد فوروارد میشد...
شعر باز باران شاعر گرامیش خانم م.موسوی هستن....امیدوارم هرروز تو زمینه شعر موفق تر باشن و دوستداران شعر و ادب شاهد مجموعه کارهاشون باشن...
