اعتماد

ﺁﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﻰ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪ" ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ " ﺭﺍ
ﻭ ﭼﺎﻗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﯿﺒﺮﺩ " ﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻞ " ﺭﺍ
ﻭ ﺩﺭﯾﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﻏﺮﻕ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ" ﻣﻮﺳﻰ " ﺭﺍ
ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻮﺟﻬﺎﻯ " ﻧﯿﻞ " ﻣﯽ ﺳﭙﺎﺭﺩ
ﺗﺎ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺶ
ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﺶ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ
ﺳﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺼﺮ ﺩﺭﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ...
ﺁﯾـﺎ ﻫـﻨـﻮﺯ ﻫـﻢ ﻧـﯿـﺎﻣـﻮﺧـﺘـﯽ ؟!
ﮐـﻪ ﺍﮔـﺮ ﻫـﻤـﻪ ﯼ ﻋـﺎﻟـﻢ
ﻗـﺼـﺪ ﺿـﺮﺭ ﺭﺳـﺎﻧـﺪﻥ ﺑـﻪ ﺗـﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷـﺘـﻪ ﺑـﺎﺷـﻨـﺪ
ﻭ ﺧـــﺪﺍ ﻧﺨـﻮﺍﻫﺪ " ﻧــﻤــﯽ ﺗــﻮﺍﻧــﻨــﺪ "
ﭘـﺲ
ﺑﻪ " ﺗـﺪﺑـﯿـﺮﺵ " ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ
ﺑﻪ " ﺣـﮑـﻤـﺘـﺶ " ﺩﻝ ﺑﺴﭙﺎﺭ
ﺑﻪ ﺍﻭ " ﺗـﻮﮐـﻞ " ﮐﻦ
ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ " ﻗــﺪﻣــﯽ ﺑـﺮﺩﺍﺭ "
ﺗﺎ ﺩﻩ ﻗـﺪﻡ
ﺁﻣﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻨﺸﯿﻨﯽ...